آتشسوزی خودروها به شیوههای متفاوتی اتفاق میافتد که بستگی دارد آیا منظور ماشینهای سنتی با موتور احتراقی هستند یا خودروهای الکتریکی مدرن. در خودروهای بنزینی، بیشتر آتشسوزیها از سیستم سوخت شروع میشوند، چون بنزین و گازوییل در واقع چیزی نیستند جز موادی که همیشه منتظر اشتعال هستند. داستان خودروهای الکتریکی کمی متفاوت است. مشکل اصلی در اینجا ناشی از آن باتریهای لیتیومی است که زیر کاپوت قرار دارند. وقتی چیزی در سیستم سوخت یک خودروی احتراقی داخلی (ICE) اشتباه پیش میرود، شعلهها میتوانند بسیار سریع گسترش یابند چون محصولات نفتی بسیار فرار هستند. برای مالکان خودروهای الکتریکی، نگرانی بزرگتر این نیست که سوخت وجود داشته باشد، بلکه این است که چه اتفاقی میافتد وقتی باتریها دچار خطا میشوند. یکی از مشکلات بزرگ در این زمینه پدیدهٔ واکنش گرمایی خودبهخودی (Thermal runaway) است. این اتفاق میافتد وقتی باتری بیش از حد گرم میشود و خود به خود شروع به سوختن میکند، گاهی حتی پس از اینکه مشکل اولیه به ظاهر حل شده است.
افزایش قابل توجه آتشسوزیهای مرتبط با خودروهای برقی در ماههای اخیر، سبک دغدغههایی را در گروههای ایمنی آتش درآورده است. به یافتههای اخیر هیئت ملی ایمنی حمل و نقل ایالات متحده نگاهی بیندازید: خودروهای معمولی که با بنزین کار میکنند، حدود 1530 بار در هر 100 هزار خودرو در جاده دچار آتشسوزی میشوند، در حالی که خودروهای برقی تنها در حدود 25 مورد در همان تعداد دچار آتشسوزی میشوند. اما نکته اینجاست که هنگامی که خودروهای برقی دچار آتشسوزی میشوند، مقابله با آنها بسیار دشوارتر است، چرا که آتش باتریهای لیتیومی بسیار شدید و طولانیمدت است. آتشنشانان با چالشهای واقعی در این زمینه مواجه هستند. اثر فرار حرارتی (Thermal Runaway) به این معنی است که این آتشها میتوانند چندین ساعت متوالی مشتعل بمانند و بدتر از همه اینکه، حتی پس از اینکه همه فکر میکنند آنها را کاملا خاموش کردهاند، دوباره شعلهور شوند. این موضوع سبک مقابله با آتشسوزی خودروهای برقی را کاملاً متفاوت از آتشسوزی خودروهای سنتی میکند.
آتشسوزی باتریهای لیتیوم-یونی خطراتی را به همراه دارد که فراتر از خود آتشسوزی است. وقتی این باتریها داغ میشوند، وارد یک وضعیت واکنش زنجیرهای به نام گرمای فرامایش (Thermal Runaway) میشوند که منجر به آزاد شدن گازهای خطرناکی میشود. و به دلیل پیچیدگی الکترونیک و شیمیایی درون این باتریها، این آتشسوزیها به راحتی با تجهیزات استاندارد آتشنشانی قابل کنترل نیستند. مانند حادثهای که در Audi Indianapolis رخ داد، جایی که یک خودروی Audi E-tron GT دچار آتشسوزی شد و آتشنشانان با مشکل فراوانی برای مهار آن مواجه بودند. این موارد نشان میدهند که چقدر نیروهای امدادی هنوز برای مقابله با آتشسوزی خودروهای برقی که رفتار کاملاً متفاوتی نسبت به آتشهای سوخت بنزین دارند، آماده نیستند.
روشهای قدیمی خاموش کردن آتش دیگر برای آتشسوزیهای خودروهای امروزی، به ویژه خودروهای برقی، کارایی ندارند. آب، دیاکسید کربن و کف معمولی خاموشکننده آتش، برای آتشهای ماشینهای بنزینی خوب جواب میدهند، اما در برابر شعلههای باتری لیتیومی بیفایده هستند. چه چیزی باعث دشواری این آتشهای باتری میشود؟ ترکیبات شیمیایی درون آنها مشکلاتی ایجاد میکنند که کف معمولی نمیتواند با آنها کنار بیاید. بیشتر کفهای متداول نمیتوانند به درون بستههای باتری نفوذ کنند و دما را به درستی پایین بیاورند. علاوه بر این، این کفها از نظر زیستمحیطی هم ضربهزا هستند. بدتر از همه اینکه حتی پس از خاموش کردن شعلههای دیدنی، هنوز هم خطر جدی بازگشت آتش وجود دارد.
بیشتر کارشناسان معتقدند که روشهای سنتی اطفای حریق دیگر در موارد حریق خودروهای برقی موثر نیستند و در برخی موارد حتی موجب تشدید مشکلات میشوند. به عنوان مثال، روشهای مبتنی بر آب. وقتی آتشنشانیها آب را به این خودروها پاشش میکنند، آب اغلب به همه جا میریزد و مواد شیمیایی خطرناک باتری را با خود حمل میکند. ما این موضوع را به طور مستقیم در کارمل شاهد بودیم، جایی که آتشنشانی محلی با مشکل مواجه شد تا آتش یک اودی E-tron در داخل یک گاراژ را خاموش کند. باتریهای لیتیومی در فضاهای بسته مانند گاراژها یا سازههای پارکینگ مشکلات متعددی ایجاد میکنند. این حادثه واقعاً ضرورت داشتن ابزار و آموزشهای متفاوت به خصوص برای مواجهه با حریق خودروهای برقی را برجسته کرد، به جای اتکا به روشهای قدیمی که قبلاً برای خودروهای بنزینی مناسب بودند.
نگاهی به شرایط دنیای واقعی نشان میدهد که چرا روشهای سنتی اطفای حریق دیگر کارآمد نیستند. مورد یک اتومبیل الکتریکی اودی را در نظر بگیرید که روی یک جک قرار دارد - خاموش کردن این آتش بیشتر از حد معمول کار میخواست و آتشنشانان مجبور شدند از روشهایی فراتر از دستورالعملهای استاندارد خود استفاده کنند. این نوع آتشسوزیهای مربوط به خودروهای الکتریکی واقعاً کاملاً متفاوت هستند. با این حال، ایستگاههای آتشنشانی در سراسر کشور شروع به تطبیق با این شرایط کردهاند. حالا آنها اقدام به استفاده از تجهیزات تخصصی مانند آن پتوهای الکتریکی که اخیراً دیدهایم میکنند، و گزارشهای اولیه نشان میدهند که این روشها واقعاً در خاموش کردن این آتشهای سرسخت بهتر عمل میکنند. حقیقت این است که روش مبارزه ما با آتش باید با تغییراتی که در خود خودروها رخ میدهد همگام باقی بماند. با اینکه خودروهای سبز بیشتری با اجزای پیشرفتهای به جادهها وارد میشوند، روشهای قدیمی بیشتر از پیش کارایی خود را از دست خواهند داد.
مقاومت حرارتی در انتخاب یک پتو آتشنشانی اتومبیل اهمیت زیادی دارد، به ویژه برای هر دو نوع وسایل نقلیه برقی و اتومبیلهای قدیمی با موتور بنزینی. پتوی مناسب باید بتواند در برابر قرار گرفتن در معرض گرمای شدید مقاومت کند. فایبرگلاس در اینجا عملکرد خوبی دارد، چون گرما را به خوبی تحمل میکند و نسبت به بسیاری از گزینههای دیگر دوام بیشتری دارد. وقتی دما به حدی افزایش پیدا میکند که قطعات فلزی شروع به ذوب شدن کنند، آزمونهای صنعتی مانند ASTM F1989 وجود دارند که میزان توانایی این پتوها در مقابله با گرمای شدید را ارزیابی میکنند. این آزمونها معمولاً به دنبال پتوهایی هستند که بتوانند بدون اینکه در طول زمان از بین بروند، دمایی در حدود 1000 درجه سانتیگراد را تحمل کنند. تهیه چنین محصولاتی که از این استانداردها عبور کردهاند، در مواقع اضطراری تفاوت بزرگی ایجاد میکند که در آن اقدام سریع میتواند جان انسانها و مال به همراه داشته باشد و این موضوع برای تمام انواع وسایل نقلیهای که امروزه در جادهها دیده میشوند صادق است.
در مورد پتوهای ضد آتش نیز اندازه اهمیت دارد. اگر بخواهیم آتش را به درستی خاموش کنیم، پتو باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا کل وسیله نقلیه را بپوشاند. اندازههای دقیق ممکن است بسته به نوع وسیله نقلیه متفاوت باشد، اما به طور کلی، بیشتر افراد توصیه میکنند چیزی را انتخاب کنید که بتواند حدود 95 درصد از سطح وسیله نقلیه را بپوشاند. در اینجا نمودارها واقعاً کمککننده هستند، چون به خوبی نشان میدهند که چگونه پتو را روی انواع مختلف وسایل نقلیه پهن کنید، که در زمانهای بحرانی تفاوت بزرگی ایجاد میکند. سازمانهای استاندارد مانند آنهایی که پشت استاندارد EN 1869 هستند، در واقع قواعد بسیار مشخصی در مورد اندازهها وضع کردهاند، بنابراین تولیدکنندگان میدانند که چه اندازه بهترین عملکرد را دارد، بیآنکه فرقی کند که یک ماشین کوچک یا یک کامیون بزرگ درگیر باشد.
هنگامی که در مواقع اضطراری هر ثانیه اهمیت دارد، وزن پتو آتشنشانی و انعطادپذیری آن تفاوت ایجاد میکند. مواد سبک وزن به این معنی است که آتشنشانان میتوانند بدون اتلاف وقت بیشتر، پتو را بیرون بکشند و روی شعلهها بیندازند. همچنین توانایی خم شدن و شکل گرفتن در اطراف نقاط دشوار نیز اهمیت دارد. تصور کنید بخواهید سطوح تیز ماشینها را بپوشانید - آینههایی که بیرون زدهاند، دماغهها یا بالشتکهای هوایی که به دیوارها برخورد کردهاند. در همین مواقع است که انعطادپذیری خوب به خوبی معلوم میشود. بیشتر پتوهای مدرن از موادی مثل شیشه فایبر با پوشش سیلیکونی استفاده میکنند، چون این مواد به اندازه کافی سبک هستند که قابل کنترل باشند، اما در عین حال در برابر گرمای شدید مقاومت میکنند. آتشنشانان به چیزی نیاز دارند که بتوانند سریع بیندازند ولی پاره نشود وقتی که روی اشکال عجیب و غریب کشیده میشود. این موضوع فقط مربوط به راحتی نیست، بلکه اجرای سریع در مواقع واقعی آتشنشانی میتواند جان انسانها را نجات دهد.
پتوهای آتش باید بتوانند در برابر انفجارها و اسیدهای خورنده مقاومت کنند، به ویژه هنگامی که در موقعیتهای خطرناک در محل حضور دارند. کاربردهای واقعی دنیای عمل اغلب چالشهای غیرمنتظرهای را برای این ابزارهای ایمنی به وجود میآورند. استانداردهایی مانند ISO 9185 در واقع آزمونهای مشخصی را برای بررسی میزان مقاومت پتوهای آتش در برابر نیروهای انفجاری و مواجهه با مواد شیمیایی تعیین میکنند. آمارها نشان میدهند که تقریباً ۳۰ درصد از تمام آتشسوزیهای ماشین شامل دخالت یک ماده خطرناک است، که به این دلیل اهمیت حفاظت کیفیت آتش بسیار ضروری میشود. هنگامی که کارکنان اورژانس به یک خودروی در حال سوختن میرسند، آنها میخواهند اطمینان داشته باشند که تجهیزاتشان مطابق با وعده عمل خواهد کرد و نه تنها از افراد درون خودرو بلکه از خود آنها در آن لحظات حیاتی نیز حفاظت خواهد کرد.
نگاه کردن به پتوهای ضد آتش به معنای یافتن نقطه تعادل بین قیمت و کارایی آنها در مواقع اضطراری است. البته، پتوهای گرانتر معمولاً از مواد بهتری ساخته شدهاند و دارای گواهیهای لازم هستند، اما باز هم ارزش دارد قبل از پرداخت هزینههای زیاد، ارقام را بررسی کنید. وقتی نگاهی به بازار میاندازیم، بیشتر گزینههای گران قیمت معمولاً دارای رتبههای بالای ایمنی یا استانداردهای صنعتی سختگیرانه هستند، چیزی که قیمت بالای آنها را توجیه میکند. برای افرادی که بهطور خاص در تعمیرگاههای خودرو کار میکنند، فکر کردن به این موضوع که صرفهجویی در هزینه اولیه با خرید پتوهای ارزانتر، در برابر ریسکهای ایمنی احتمالی در آینده معقول است یا خیر، امری بهجا است. یک پتوی ضد آتش مناسب امروز ممکن است هزاران یورو هزینه را در صورت بروز مشکل با مواد قابل اشتعال در حین تعمیرات، جلوگیری کند.
هنگام تصمیمگیری بین استفاده تکباره و چندباره از پتوهای ضد آتش، بیشتر افراد در مورد اتفاقی که بعد از وقوع حریق میافتد، سردرگم میشوند. گزینههای چندباره ممکن است در نگاه اول ارزانتر به نظر برسند، اما قبل از هر استفاده مجدد، نیاز به تمیز کردن مناسب و بررسی آسیبهای احتمالی دارند. تمیز کردن این پتوها به معنای از بین بردن تمام مواد مختلفی است که از حریق باقی میماند، از جمله مواد ذوبشده و بقایای چربی که میتوانند با گذشت زمان پارچه را ضعیف کنند. البته برخی مواد بهتر از دیگران در برابر این تمیزکاری مقاومت میکنند. الیاف شیشهای و الیاف سیلیسی معمولاً در مقایسه با سایر انواع، فرآیندهای پاکسازی را بهتر پشت سر میگذارند. با این حال، بسیاری از متخصصان ایمنی به کسبوکارها پیشنهاد میدهند که از پتوهای تکباره استفاده کنند. دلیل این توصیه بسیار ساده است - عدم وجود خطر کاهش حفاظت در لحظات حیاتی که هر ثانیه اهمیت دارد.
در تصمیمگیریهای خرید، بررسی اینکه استفاده از پتوهای آتشنشانی یکبار مصرف یا چندبار مصرف از نظر مالی بهتر است، اهمیت زیادی دارد. در نگاه اول، پتوهای چندبار مصرف به عنوان گزینه ارزانتر به نظر میرسند چون میتوانند چندین بار استفاده شوند. اما صبر کنید، یک نکته وجود دارد. این پتوها نیازمند تمیز کردن و بازرسی منظم هستند که در طول زمان هزینههای کارگری را افزایش میدهند. برخی مثالهای واقعی نشان میدهند که هرچند پتوهای یکبار مصرف در ابتدا گرانتر هستند، اما در مکانهایی که آتشسوزیها اتفاق زیادی میافتد، اغلب از نظر مالی بهتر عمل میکنند چون نیازی به نگهداری بین کاربردها ندارند. برای شرکتهایی که در مورد چیزی که از دید چندین ساله معنی دارد فکر میکنند، گاهی محاسبات به سمت استفاده از گزینههای یکبار مصرف به عنوان تصمیم بهتر از لحاظ مالی اشاره میکند. این گزینه هزینههای تکراری نگهداری را حذف میکند و در عین حال هر بار که استفاده میشوند، حفاظت قابل اعتمادی فراهم میکنند.
پارچههای مقاوم در برابر آتش به صورت حلقهای به دقت خاصی تولید میشوند تا عملکرد خوبی در پتوهای ضد آتش داشته باشند. تولیدکنندگان در حین فرآیند تولید از روشهای خاصی استفاده میکنند که به افزایش مقاومت این پارچهها در برابر گرما و دوام بیشتر آنها در طول زمان کمک میکند. نحوه بافت الیاف در کنار هم نقش بسیار مهمی ایفا میکند. وقتی بافت پارچه محکمتر باشد، پتو بهتر از گرما عایلبندی میکند و در برابر شعلهها مقاومت بیشتری نشان میدهد. اکثر انواع حرفهای این حلقهها ضخامتی بین نیم میلیمتر تا حدود دو میلیمتر دارند. ضخامت دقیق عمدتاً به نوع کاربرد آن بستگی دارد؛ موارد مورد استفاده در محیطهای صنعتی معمولاً ضخیمتر هستند، در حالی که تجهیزات حفاظت فردی ممکن است نازکتر باشند. این مشخصات به ماده اجازه میدهند تا در مواجهه با دماهای بسیار بالا از خود مقاومت نشان دهد و از بین نرود، چیزی که توضیح میدهد چرا آتشنشانان و دیگرانی که در شرایط خطرناک کار میکنند به این مواد اتکای زیادی دارند. بسیاری از تولیدکنندگان محصولات خود را به گونهای طراحی میکنند که الزامات تعیین شده توسط سازمانهایی مانند ASTM و ANSI را برآورده کنند یا حتی از آن فراتر روند، زیرا روشهای مناسب تولید در ساخت پارچههای شیشهای با کیفیت نقش دارند.
فایبرگلاس مورد استفاده در پتوهای جوشکاری به گونهای ساخته میشود که بتواند در برابر گرمای شدید و شعلهها مقاومت کند و از این رو یک مورد ضروری ایمنی برای هر کسی که در محیطهای حرفهای کار میکند، محسوب میشود. چه چیزی این فایبرگلاس خاص را متمایز میکند؟ ترکیب خاصی از آن است که اجازه میدهد تا دمای حدود ۱۰۰۰ درجه فارنهایت را تحمل کند که در مکانهایی که جوشکاری به طور مداوم انجام میشود، اهمیت زیادی دارد. امروزه بیشتر محصولات با کیفیت دارای گواهینامههای ISO و ANSI هستند، بنابراین کارگران میدانند که چیزی را تهیه کردهاند که واقعاً در حفاظت آنها موثر است. در سایتهای کاری سراسر کشور، جوشکارها هر روز به این پتوها متکی هستند. آنها در برابر جرقههای پروازی و سربارههای داغ که میتوانند باعث آتش سوزی شوند، حفاظت فراهم میکنند. استانداردهای تولید پشت این محصولات فقط کاغذ و پرونده نیستند. وقتی یک کارگر در حین یک پروژه بزرگ خودش را با یکی از این پتوها میپیچد، به دههها آزمایش و بهبود تکیه کرده است تا در حالی که تجهیزاتش هم سالم باقی بماند، خودش را در امان بداند.
پتوهای آتشنشانی اغلب بدآوا میشوند زیرا تمایل دارند در معرض آب یا استفاده شدید از بین بروند، که این موضوع باعث میشود پوششهای محافظ بسیار مهم شوند. تولیدکنندگان معمولاً پوششهای سیلیکونی یا پلیاورتانی را اعمال میکنند تا اطمینان حاصل شود که پتوها خشک باقی میمانند و در برابر فرسایش روزمره دوام میآورند. تحقیقات نشان میدهد که این تیمارها میتوانند در واقع مدت زمان مفید بودن یک پتو آتشنشانی را دو برابر کنند و هزینههای تعویض را در طول زمان کاهش دهند. لایه ضدآب از نفوذ رطوبت به مواد شیشهفیبری مقاوم در برابر آتش جلوگیری میکند. در همین حال، پوششهای مقاوم در برابر سایش باعث میشوند پتو حتی پس از کشیده شدن روی کفهای خشن یا دستکاری چندین بار در شرایط اضطراری کاملاً سالم و عملکردی باقی بماند. این ترکیب هم به حفظ استانداردهای ایمنی و هم کاهش هزینهها برای مراکزی که به این ابزارهای ایمنی حیاتی متکی هستند کمک میکند.
هنگامی که فوریتها رخ میدهند، دانستن نحوه استفاده صحیح از پتوهای ضد آتش، تفاوت ایجاد میکند و این امر باعث میشود آموزش کارکنان به یک پروتکل ایمنی ضروری تبدیل شود. دورههای آموزشی خوب باید شامل توصیههای سازمانهای معتبر مانند NFPA باشند، هرچند بسیاری از محلهای کار تنها روشهایی را دنبال میکنند که بهترین نتیجه را برای آنها دارد. خود آموزش باید به افراد یاد بدهد که چگونه به سرعت این پتوها را بگیرند و روی شعلهها بکشند، همچنین باید به همه فرصت داده شود تا در شرایط واقعی تمرین کنند. مطالعات نشان میدهند که وقتی کارکنان میدانند چه کاری باید انجام دهند، میزان آسیبها و هزینههای تعمیراتی در حریق خودروها را تا حدود 50 درصد و گاهی بیشتر کاهش میدهند. این دانش تنها مفید نیست، بلکه در لحظات حیاتی میتواند جانها را نجات دهد.
نحوه نگهداری از ملافههای ضد آتش، تفاوت ایجاد کنندهای در کارایی آنها در زمان لزوم دارد. بهترین محل نگهداری؟ مکانی خشک با دمای پایدار، نه جایی که در معرض تابش خورشید قرار دارد. کسی مایل نیست که ملافهای را که ماهها در گاراژی گرم قرار داشته است استفاده کند. بازرسیهای منظم هم اهمیت دارند - به دنبال لبههای ساییده یا تغییر رنگ باشید که ممکن است نشانه از دست دادن کارایی آن باشد. برخی آزمایشها نشان میدهند که ملافههایی که به خوبی نگهداری شدهاند میتوانند حدود ۴۰٪ بهتر از ملافههای فراموش شده در ذخیرهسازی، شعلهها را متوقف کنند. دنبال کردن این روال ساده نگهداری به معنای آرامش خاطر است، چرا که میدانید اگر روزی ماشینی آتش گرفت، ملافه واقعاً کاری که باید انجام دهد را انجام خواهد داد و جانها را نجات خواهد داد، نه اینکه فقط سوخت بیشتری به آتش اضافه کند.
2025-03-25
2025-03-25
2025-03-25
کپیرایت © 2025 توسط شاندونگ رندی متریالز ترکیبی کمپانی محدود. — سیاست حریم خصوصی